Azərbaycan futbolunun əfsanələri dedikdə digərləri inciməsin, gözümüzün önünə ilk olaraq 2 futbolçu gəlir – Ələkbər Məmmədov və Anatoli Banişevski. Hər ikisi dövrunun ən güclü futbolçularından olub, Azərbaycanın futbolunda silinməz iz buraxıblar. Anatoli Banişevski 1997-ci ildə dünyasını dəyişib. Ələkbər Məmmədov isə hələ sağdır. Allah uzun ömür versin. Bir neçə gün əvvəl “Şəfa”da “Şuşa”nın baş məşqçisi Nadir Qasımovla söhbət zamanı komandaya cəlb olunmuş yeni futbolçularla maraqlandım. Yetirmələri haqqında həvəslə danışan Nadir müəllim rəhmətlik Anatoli Andreyeviçin nəvəsinin də onun komandasında olduğunu bildirdikdə istər-istəməz bu gənc məndə maraq oyatdı. Nə qədər olmasa da, əfsanənin nəvəsi idi.Bəlkə yaxınlarda futbolumuzda yeni Banişevski görəcəyik. Bu fikirlə nəvədən həm babası, həm də özü haqqında müsahibə götürmək qərarına gəldim.
Çoxlarına məlumdur ki, oğlu olmayıb, 2 qızı var. Hər ikisi də azərbaycanlı ilə ailə həyatı qurub. Əli Babayev Baniveşskinin 2-ci qızı Marinanın övladıdır. Onunla nənəsigildə – Baniveşskinin həyat yoldaşı İnna Banişevskayanın evində görüşdüm.
Bu il mayın 4-də 18 yaşı qeyd edən Əli Dərbənd Universitetinin tələbəsidir. Söhbətə futbola gəlişi ilə başladı. Özü də azərbaycan dilində. Axı Əli azərbaycanlıdır.
– İlk məşqçim Roma Cəfərov olub. Futbolda ilk addımlarımı onun yanında atmışam. Futbolçu kimi yetişməyimdə Dimitri Kramarenkonun da böyük əməyi var. “Simurq”da olarkən onun sayəsində xeyli “artırdım”. İmkan olan kimi mənimlə fərdi məşqlər edirdi. Daim mənə nəzarət edirdi, məsləhətlər verirdi. Dimitri dayının atası Sergey Kramarenko babamla yaxın dost olub. Ailəvi gediş-gəlişləri var idi. Hər ikisi rəhmətə gedəndən sonra münasibətlər kəsilmədi. İndi də tez-tez əlaqə saxlayırıq. Dmitrii Kramarenko “Qəbələ”yə keçəndən sonra elə bil yaxın bir adamımı itirdim.
– Baban kimi sən də hücumçusan?
– “Şuşa”ya gələnə kimi hücumda oynayırdım. Amma Nadir müəllim məni daha çox yarımmüdafiənin cinahlarında sınayır.
– Nadir müəllim baban ilə yaxın dost olub. Nadir müəllim səni seçdi, ya sən onu?
– Hə, Nadir müəllim həqiqətən babam ilə bir evli kimi olub. “Şuşa”ya peyda olmağıma gəlincə, əlbəttə, Nadir müəllim məni seçdi. İstəməsəydi, dəvət etməzdi. Mən hələ o qədər yüksək səviyyəli futbolçu deyiləm ki, kimisə seçim. Bəlkə də bunu babama görə etdi. Hər halda himayəsinə götürdüyünə görə ona minnətdaram.
– U-19 millisinin son toplanışına çağırılmışdın. Yaxşı oynadığın üçün, yoxsa, Banişevskinin nəvəsi olduğuna görə?
– Yəqin ki, özümə görə. Sağ olsunlar, bir dəfə dəvət elədilər. Məncə, toplanışda özümü göstərə bildim. Yenidən dəvət eləsələr, deməli, oyunum məşqçiləri qane edib. Çox istərdim yenidən milliyə dəvət alım. Hər halda şans versələr, nəyə qadir olduğumu göstərə bilərəm.
– Əli, baban yaxşı hücumçu olub, yoxsa sən?
– Əlbəttə babam (gülür). Bilirəm, bu sualı zarafatla verdin, məni yoxlamaq istəyirsən. Babam hərtərəfli futbolçu olub. Başla, hər iki ayağı ilə yaxşı oynayıb, meydanı görmək qabiliyyəti var idi, sürət də öz yerində.
O rəhmətə gedəndə mənim cəmi 1 yaşım var idi. Yadımda qalmayıb. Amma ağlım kəsəndə onun videolarına baxmışam, qəzetlərdə haqqında yazılan məqalələri oxumuşam. Babamın istedadının 5 faizi məndə olsa, sevinərəm.
– Banişevskinin nəvəsi olmağın hansı üstünlükləri var?
– Yaxşı futbolçu olmaq istəyirəmsə, özümə güvənməliyəm. Düzdür, tanıyanlar həmişə hörmət ediblər. Amma bir şeyi etiraf edim – mənə elə gəlir ki, çoxları onu unudublar. Ad çəkmək düzgün olmaz, sağlığında dost deyənlərin çoxları indi heç ailəsi ilə maraqlanmırlar. Təbii ki, söhbət maddiyyatdan getmir. Ad günündə və ya dünyasını dəyişdiyi gün xatırlamaqla iş bitmir.
– “Şuşa”da nə qədər qalmaq fikrin var? Ümumiyyətlə, Əli Babayev gələcəkdə hansı səviyyəli futbolçu ola bilər?
– Əsas məqsədim Azərbaycan futbolunun adına yaxşı işlər görməkdir. Düzdür, bunu babam səviyyəsində edə bilmərəm. Yenə də çalışacam. İndidən nəsə söyləyə bilmərəm. Necə futbolçu olacağımı zaman göstərəcək. Qarşıma qoyduğum ilk məqsəd Premyer Liqa klublarından birində çıxış etməkdir. Alınmasa, ölkə xaricində çıxış etmək imkanı var. Adını soruşmayın, deməyəcəm. Bu yaxınlarda əcnəbi klublardan birindən dəvət almışdım. Heç vaxt ölkəmi tərk etmək istəyində olmamışam. Müsahibədən əvvəl sizinlə söhbət edəndə dedim ki, əsl azərbaycanlıyam. Bakıda doğulmuşam, buranın havası, suyu, çörəyi ilə böyümüşəm. Adım Əlidir. Deməli, müsəlmanam. Atam dindardır, namaz qılır, oruc tutur. Anam qeyri-millətin nümayəndəsi olduğuna görə sözlərim çoxlarını qəribçiliyə sala bilər. Mövzudan uzaq düşməyim, hələki “Şuşa”dayam. Komandaya təzə gəlmişəm. Öyrənməli çox şey var. Nadir müəllim nə vaxt məsləhət bilsə, onda daha güclü komandaya keçərəm.
– Sən necə, dinin qaydalarına əməl edə bilirsən?
– Təəssüf ki, yox. Çox istərdim ki, oruc tutam. Məşqlərə görə alınmır.
– Özündə hansı xüsusiyyətdən narazısan?
– Bir az tənbələm.
– Allah eləməsin, birdən futbolda işlərin düz getmədi, hansısa sənət sahibi olacaqsan?
– Mütləq futbolçu olacam. Başqa sənət haqqında heç düşünməmişəm.
Söhbətin sonunda bizi kənardan izləyən İnna xanım nəvəsi haqqında fikirlərini soruşdum. İnna xanım nəvəsinin Banişveskinin yolunu davam etdirdiyinə görə çox sevindiyini söylədi:
“Şuşa”nın baş məşqçisi Nadir Qasımovdan da Əli haqqında fikirlərini öyrəndim. Nadir müəllim də İnna xanım kimi Əlinin tənbəlliyindən gileyləndi: